Speurtocht
naar een huis in Nijmegen
(dec 2019) Terug naar Mijn Stambomen
In mijn verzameling bevindt zich een kaart van Floris
Keijlard, die een hotel was begonnen in Nijmegen. Op de voorkant stond een foto
van het hotel, een vrij gewoon huis, maar helaas was het adres niet bekend.
Maar omdat Nijmegen een mooie stad is, besloten we om die te bezoeken en dan
meteen op zoek te gaan naar het betreffende huis.
(Voor de mensen die zeggen dat het makkelijk te vinden is in
oude telefoonboeken: die stonden toen nog niet op internet, en ook Delpher was niet voorhanden)
Waar moesten we beginnen? Bij het station besloot ik om het
aan een buschauffeur te vragen, die kende tenslotte een groot deel van de stad.
De man was meteen enthousiast.
“Volgens mij kom ik daar langs, stap maar in, dit komt
helemaal goed.”
We stapten inderdaad in en de bus reed weg. De chauffeur
wees af en toe wel een huis aan, maar het leek er nooit op. Na een kwartiertje
toeterde hij. Een man op de stoep keek
en zwaaide. De chauffeur zette zijn bus midden op straat neer, opende zijn
deuren en riep de man.
“Hé, kijk eens naar deze foto! Dit huis
ken je wel, toch?”
De man was ingestapt en bekeek de foto. Het kwam hem wel bekend voor, maar waar
dit was? Dat zou hij echt niet weten. Vervolgens begonnen de mensen ín de bus
zich ermee te bemoeien, de foto ging rond en er kwamen allerlei suggesties.
Eéntje daarvan werd door meerderen bevestigd, we moesten bij de oude haven
zijn, of bij de Waalkade. Daar stonden dit soort huizen.
We bedankten iedereen en namen de bus terug. Vanaf het
station liepen we naar de Waal en inderdaad kwamen we bij huizen die op de foto
leken.
Nu was de dakrand op ‘mijn’ huis nogal specifiek, en hoe we
ook naar boven tuurden, we konden geen gelijke dakrand vinden.
Zaten we dan toch verkeerd?
Het was overigens een wat vreemde straat, er liepen wat mannen heen en weer die
ook naar de huizen tuurden en toen pas kwamen we erachter dat er vrouwen achter
de ramen zaten J
We liepen nog wat rond in de buurt maar keerden
onverrichterzake terug naar ons hotel. Toen we daar vlakbij waren, zagen we in
een zijstraatje ook huizen die op de foto leken. Voor de zekerheid gingen we
toch maar even kijken.
En jawel, gevonden, pal achter ons hotel
Het huis had zelfs de horeca-bestemming nooit verloren! En de dakrand was exact hetzelfde.
Die avond bezochten we het pand. Na mijn verhaal mochten we
rondkijken. Veel was er natuurlijk niet over van de oude inrichting, al zagen
we nog wel wat details.
Hier kan je fantaseren dat voorin het hotel-gedeelte was,
waar men kon eten.
Het plafond zag er nog wel authentiek uit.
Maar of er in de keuken nog iets ouds terug te vinden was? Bestonden zulke tegels toen al? Zijn de kastjes nog van toen?
Het zou natuurlijk kunnen.
Maar één ding was zeker, we hadden het hotel teruggevonden.
En later werd dat bevestigd:
Voor het eerst dat ik het woord cuisinier zag!
Die vergunning is wel handig in een hotel!
Waarom Floris in 1910 met zijn gezin naar Nijmegen ging, om vervolgens vijf jaar later terug te keren naar Amsterdam, blijft overigens een raadsel. Familie was daar niet.
Terug in Amsterdam ging hij werken bij de American Lunchroom, ook een fraai gebouw overigens.